Στοπ καρέ στη Φανερωμένη

Ντοκιμαντέρ για τη ζωή στα σχολεία της ΖΕΠ
Στοπ καρέ στη Φανερωμένη ενα άρθρο της Χρυστας Ντζάνη στον ΠΟΛΙΤΗ
Η Λουκία Ρικάκη βρίσκεται στη Λευκωσία και κινηματογραφεί την καθημερινότητα στα πολυπολιτισμικά σχολεία της ΖΕΠ ΦανερωμένηςΗ πρώτη επίσκεψη της Λουκίας Ρικάκη στη Λευκωσία, για επαγγελματικούς λόγους, ήταν τον περασμένο Γενάρη, για ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο της Ζώνης Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας Φανερωμένης, όπου προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ της "Ο άλλος", για τη διαφορετικότητα στο σχολείο.
Στα διαλείμματα από τις προβολές, στο Υφαντουργείο, η σκηνοθέτις διέκρινε μια περίεργη διάθεση στα σχολεία απέναντι. Ρώτησε κι έμαθε για το πρόγραμμα της ΖΕΠ, όπου εδώ και έξι χρόνια καλλιεργείται η πολυπολιτισμική κουλτούρα, στο πλαίσιο μιας δημιουργικής συνεργασίας μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Ζήτησε άδεια για γυρίσματα, την έλαβε και μπήκε στο σχολείο. Και εγένετο το "Ποιος άνεμος μας έφερε εδώ;", ένα ντοκιμαντέρ για τα σχολεία της Φανερωμένης.
Χτισμένο το 1859, στην καρδιά της μεσαιωνικής Λευκωσίας και δίπλα στη νεκρή ζώνη, το σχολείο της Φανερωμένης θα μπορούσε να αποτελεί μια ταινία από μόνο του - μονάχα για την αρχιτεκτονική και την ιστορία του. Αυτό που συμβαίνει όμως εκεί σήμερα ξεπερνά τη στασιμότητα των τοίχων. Οι 46 εκπαιδευτικοί και οι 236 μαθητές του νηπιαγωγείου, του δημοτικού και του γυμνασίου, συμμετέχουν καθημερινά σε ένα πρωτότυπο εκπαιδευτικό "πείραμα", ένα πρωτότυπο παιχνίδι συμβίωσης, στην περιοχή ακριβώς της πόλης την οποία οι ντόπιοι έχουν καταστήσει γκέτο, εξαιτίας, κυρίως, της κατοίκησής της από αλλοδαπούς. "Με ενδιαφέρει, με συγκινεί, με κινητοποιεί. Η πρωτοβουλία και κάποιοι επιμέρους χαρακτήρες παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον", δηλώνει η Λουκία Ρικάκη, που βρέθηκε ήδη τρεις φορές στο σχολείο, καταγράφοντας σε 40 ώρες βίντεο τη ζωή σ' αυτό.
Μωσαϊκό εθνοτήτων
Το σχολείο, όπου οι μαθητές συνθέτουν ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό από εθνικότητες: Στο δημοτικό, μόλις πέντε στους 92 μαθητές είναι Κύπριοι, στο γυμνάσιο οι 40 απ' τους 120. Οι περισσότεροι κατάγονται από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, κι άλλοι απ' το Ιράκ, τη Βουλγαρία, τις Φιλιππίνες, την Κίνα, την Τουρκία. Συνολικά 14-15 χώρες, με έξι μητρικές γλώσσες κι άλλες τόσες διαλέκτους. Παιδιά, στην πλειοψηφία τους, μεταναστών, που βρέθηκαν στο νησί για μια καλύτερη τύχη. Ο Κεμάλ, η Περβίν, η Τώνια, ο Αϊτβάν κι άλλοι που σ' αυτό το περιβάλλον, με την ενθάρρυνση των εκπαιδευτικών, συμμετέχουν στο μάθημα, διδάσκονται αλλά και διδάσκουν, δίνοντας σ' αυτό λίγη χροιά από τον μητρικό τους πολιτισμό. Το αυτοβιογραφικό διήγημα μιας μαθήτριας με αλληγορίες για το τσάι, οι ιστορίες του Νίγηρα στο μάθημα της γεωγραφίας για την αποίκηση της Αφρικής. Ή η κουλτούρα του Ισλάμ, όταν η τάξη θα επισκεφθεί το γειτονικό τζαμί.
"Μας γεμίζει""Αν δεν γεμίζει κάποιος μ' αυτό, δεν αντέχει δεύτερη μέρα", λένε οι εκπαιδευτικοί, ενθουσιασμένοι για τη δουλειά στη ΖΕΠ. Με τον ίδιο ενθουσιασμό μιλά κι η Λουκία Ρικάκη, που θα επιστρέψει στη Λευκωσία τουλάχιστον άλλες τρεις φορές, για να βιντεοσκοπήσει άλλες 40 ώρες υλικό. Τη ζωή των παιδιών στο σχολείο κι εκτός αυτού, τους γονείς και τους δασκάλους.
"Παιδιά που είναι δημιουργικά, φιλότιμα, εκτιμούν περισσότερο", σημειώνει η υπεύθυνη της ΖΕΠ, Φρόσω Μαντά Λαζάρου. "Γιατί είναι ακόμα το σχολείο το κέντρο της ζωής τους".
ΧΡΥΣΤΑ ΝΤΖΑΝΗ ΠΟΛΙΤΗΣ - 25/03/2009, Σελίδα: 54
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=861584&-V=archive&-w=ΛΟΥΚΙΑ@ΡΙΚΑΚΗ@&-P