ΠΑΝΘΕΟΝ Διαγόρου 29 Λευκωσία 1097, Κύπρος Τηλέφωνο: 22675787
ΟΝΕΙΡΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ Της Λουκίας Ρικάκη
Είχα βάλει πλώρη για κείνη την πολιτεία που, όπως έλεγαν στο χωριό μας:
– Παράξενους ανθρώπους συναντάς εκεί! Σκέψου, δεν κοιμούνται ποτέ!
– Και γιατί;
– Γιατί ποτέ δεν κουράζονται!
– Και γιατί δεν κουράζονται;
– Γιατί είναι τρελοί.
– Δεν κουράζονται οι τρελοί;
– Πως είναι δυνατό να κουράζονται οι τρελοί!
Φραντς Κάφκα «Στοχασμοί» , απόσπασμα..
Έτσι έγραφε ο Καφκα και έτσι γίνεται εκεί όπου όταν ξυπνάς δεν σκέφτεσαι τη δουλειά σαν κούραση και βάρος αλλά σαν δώρο περιπέτεια. έμπνευση, δημιουργία.. Αυτούς που σκέφτονται έτσι τους είπαν και τρελούς,, για μένα είναι οι πιο γνωστικοί εκείνοι που ρουφάνε τη ζωή πηγαίνουνε μπροστά και χαιρετούνε τα πουλιά της που μισεύουνε Είναι από καλή γενιά όπως λέει ο ποιητής
Dreams in another language film by Lucia Rikaki trailer from lucia rikaki on Vimeo.
Τέτοιους ανθρώπους συνάντησα στο Σχολείο Φανερωμένης και επειδή καθρεφτίστηκα στα μάτια τους και αναρωτηθήκαμε όλοι μαζί ποιος άνεμος μας έφερε εδώ ποιος άνεμος φέρνει μαζί τους ανθρώπους και μαζι δημιουργούν είπα να μεταφερω αυτην την εξαισια εμπειρία σε ταινία
Το σχολείο ίσως δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία γύρω του όμως στη Φανερωμένη προσπαθούν να βελτιώσουν την κοινωνία των παιδιών του σχολείου και να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους
"Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά κι εγώ εύκολη δεν είμαι" έγραφε η τσάντα της Περβίν από την Τουρκία, στα Ελληνικά και στα Τουρκικά. Την είδα προχτές στο μάθημα των Ελληνικών και μου έκανε εντύπωση... Λέω τι δήλωση... να την κουβαλάς συνέχεια μαζί σου!! Εδώ και πολύ καιρό όμως την είχε προσέξει η Φρόσω, με το διορατικό της βλέμμα και έτσι ξεκίνησαν όλα...Ετσι ξεκινησε η Περβίν να γράφει την ιστορία της,για το πως διεκδίκησε την εκπαίδευση της και ήρθε απο το χωριό της στη Τουρκία, στη Κύπρο με τα αδέλφια της, για να μάθουν κι άλλα γράμματα. Ηρθε μαζί με την Αισέ ,τον Κεμάλ και τον Μεχμέτ.Και οι τέσσερεις φοιτούν στα σχολεία της Φανερωμένης και μεσα απο την ταινία θα τους γνωρίσουμε και τους τέσσερεις ως δραστήρια μέλη της κοινότητας των σχολείων. Ο καθένας σε διαφορετική τάξη, αλλά και οι τέσσερεις μια δεμένη οικογένεια.
Η ζωή είναι ένα ποτήρι τσάι κι ο άνθρωπος ένα κομμάτι ζάχαρη. Όταν το
ανακατεύουμε παίρνει γεύση. Νομίζεις και συ πως από τη ζωή σου παίρνεις γεύση αλλά η ζωή εσένα σε λιώνει. Όταν τελειώσεις θα το καταλάβεις. Είχα διαβάσει σε βιβλία για γυναίκες που μπορούν να είναι ελεύθερες να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες
που μπορούν να ονειρεύονται και να κάνουν τα όνειρά τους.Έτσι αποφάσισα να φύγω και να έλθω εδώ. Γράφει η Περβίν
Υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που ν’αφήνει το σπίτι του χωρίς λόγο;
Η ασίγαστη περιέργεια αυτή που τροφοδοτεί την δημιουργική τρέλα και κάνει το βλέμμα σπινθηροβόλο και δίνει στη καρδιά φτερά..
Σχολείο Φανερωμένης 300 πρόσωπα 300 όνειρα καθένα στη γλώσσα του
Η καθημερινή άσκηση μυαλού και καρδιάς απαντά στα διλλήματα και τη θέση της παίρνει η δράση Πίσω δεν έχει δρόμο κι ο δρόμος οδηγεί στα πρόσωπα γιατί πατρίδα είναι ένα πρόσωπο που σε αναγνωρίζει ,αλλά κυρίως η πατρίδα είναι η παιδική ηλικία
4 σχόλια:
καλοτάξιδι
Σε ευχαριστω
ελπιζω να καταφερεις να ερθεις
Θέλω πολύ να σε ευχαριστήσω Λουκία έστω και από δω γιατί δε σε πρόλαβα την προηγούμενη Τετάρτη. Ως μητέρα παιδιού, που δεν είναι μετανάστρια, στο σχολείο οι ευχαριστίες μου είναι αυτονόητες διότι φυσικά και συγκινήθηκα. Αλλά είχα και μια συγκίνηση πιο ουσιαστική. Ναι, συμφωνώ πως η ταινία μπορεί να μην ασχολήθηκε με τα προβλήματα του σχολείου, όπως λέχθηκε κιόλας, αλλά σε κάθε περίπτωση δέχομαι πως αυτή μπορεί να είναι και μια συνειδητή επιλογή, όπως και ότι στην παρουσία σου δεν κατέγραψες κάτι αρνητικό που να χρειαστεί να το αφήσεις απ’ έξω. Τα προβλήματα των σχολείων όμως όλοι λίγο πολύ τα ξέρουμε. Εκείνο που δε ξέρουμε είναι μια βαθύτερη εικόνα όλων τούτων των παιδιών. Η ταινία σου είναι μια μπουνιά στο στερεότυπο γύρω από τα παιδιά των μεταναστών στη Φανερωμένη! Όλοι οι εκπαιδευτικοί τουλάχιστον θα έπρεπε να τη δουν. Για να αποκτήσουν το σεβασμό με τον οποίο βγήκα που την προβολή, γι’ αυτά τα παιδιά και για το τι περνάνε. Ένα μπράβο και στους εκπαιδευτικούς για το θάρρος τους στην ταινία. Θα τα ξαναπούμε! Δέσπω (η μαμά της Ερμιόνης :) )
Εγώ είμαι ο Γιάννος και είμαι ένας τυχερός εκπαιδευτικός αφού η τύχη με έφερε να είμαι για 6 τόσα χρόνια στο Γυμνάσιο της Φανερωμένης. Καθημερινά κόβω 25 χιλιόμετρα (για την Κύπρο είναι σχετικά μια μεγάλη απόσταση) έτσι ώστε κάθε πρωί να δω τα παιδιά μου, ναι, έτσι τα αισθάνομαι. Να ακούσω τα τιτιβίσματα τους στα αραβικά, στα ρωσικά, στα πολωνικά, στα τούρκια, στα σουαχίλι... Η Φανερωμένη με έκανε να νοιώσω την πραγματική έννοια του ΔΑΣΚΑΛΟΥ και η ταινία της Λουκίας δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο ένα κομμάτι της ψυχής των παιδιών ενός άλλου Θεού. Αν βρεθείτε στη γειτονιά κοπιάστε, η Φανερωμένη θα σας Φανερώσει πολλά...
Δημοσίευση σχολίου